Wydawca treści
Urządzanie lasu
Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL). Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane decyzją Ministra Środowiska.
Przygotowanie planu poprzedza zawsze dokładna inwentaryzacja i ocena stanu lasu. Leśnicy określają takie cechy lasu, jak struktura, budowa, wiek, skład gatunkowy, stan zdrowotny, warunki glebowo-siedliskowe itp. W działaniach przewidzianych do realizacji uwzględnia się cele gospodarki leśnej i funkcje, jakie pełnią lasy w urządzanym nadleśnictwie.
Przed sporządzeniem planu urządzenia lasu leśnicy dokładnie inwentaryzują zasoby leśne i oceniają stan lasu
Współczesne plany gospodarowania na terenach leśnych wykonuje się, wykorzystując najnowsze osiągnięcia techniki. Podstawowym narzędziem pracy jest tu leśna mapa numeryczna (LMN), będąca częścią systemu informacji przestrzennej (GIS). Mapa ta w sposób graficzny przetwarza i przedstawia dane zebrane podczas prac terenowych. Od lat w urządzaniu lasu stosuje się również coraz doskonalsze metody wykorzystywania zdjęć lotniczych i satelitarnych, które uzupełniają wyniki prac terenowych.
Czasami plan urządzenia lasu może być opracowywany na okres krótszy niż 10 lat. Dzieje się tak w uzasadnionych przypadkach, na przykład gdy wystąpią duże szkody lub klęski żywiołowe.
Plan urządzenia lasu powinien zawierać m.in.:
- opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia,
- analizę gospodarki leśnej w minionym okresie,
- program ochrony przyrody,
- określenie zadań związanych z pozyskaniem drewna, zalesieniami i odnowieniami, pielęgnacją i ochroną lasu, gospodarką łowiecką i tworzeniem infrastruktury leśnej (budynki, drogi).
Plan urządzenia lasu wykonywany jest na podstawie obowiązującej w Lasach Państwowych instrukcji.
Obowiązujący dla naszego nadleśnictwa plan urządzania lasu można znaleźć w Biuletynie Informacji Publicznej
http://bip.lasy.gov.pl/pl/bip/dg/rdlp_olsztyn/nadl_strzalowo/plan_urzadzania_lasu.
Najnowsze aktualności
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Najmniejszy polski fiołek to fiołek skalny (Viola rupestris). Jego wysokość waha się od 2 do 10 cm. Najczęściej można go spotkać w miejscach dobrze nasłonecznionych na wzgórzach, zboczach, w borach iglastych, na piaskach i murawach.
Gatunek ten w dużym rozproszeniu występuje na terenie całej Polski. Według danych zawartych w „Atlasie rozmieszczenia roślin naczyniowych Polski" autorstwa Prof. Adama Zająca - wg stanu na 2001 rok - fiołek skalny został stwierdzony również na terenie Nadleśnictwa Strzałowo (RDLP Olsztyn). Dane te zostały potwierdzone w 2016 roku. Wówczas stwierdzono go w niewielkich ilościach (około 30 kępek) tylko na 4 stanowiskach. Według „Czerwonej listy roślin zagrożonych w Polsce" został zakwalifikowany do kategorii NT, czyli bliski zagrożeniu wymarciem. W tej samej kategorii sklasyfikowany został również przez IUCN (Międzynarodowa Unię Ochrony Przyrody).
W 2017 roku autor notatki postanowił bliżej przyjrzeć się temu najmniejszemu z polskich fiołków i wczesną wiosną zlustrował wspólnie z dwiema pracownicami działu technicznego siedliska potencjalnego występowania tego gatunku. W trakcie wykonywania inwentaryzacji okazało się, że fiołek skalny oprócz naturalnych stanowisk bardzo chętnie zasiedla również pobocza dróg leśnych, w tym wybudowane ostatnio nowe drogi.
W trakcie wymienionej wyżej inwentaryzacji fiołka skalnego odnotowano na 69 stanowiskach w łącznej liczbie 2 718 kęp. Największą liczbę - bo aż 84,2 % - fiołka skalnego zarejestrowano przy drogach, z tego zdecydowana większość (80,2%) na poboczach nowych dróg. Na liniach oddziałowych zainwentaryzowano 1% a w pozostałych antropogenicznych biotopach (rów przeciwpancerny, dół po sadzonkach i kopiec graniczny) stwierdzono 9,8 % kęp. Na stanowiskach naturalnych (skarpy nad jeziorami i luki w drzewostanie) oraz półnaturalnych (skraje lasu na styku z łąkami) wszystkie policzone kępki fiołka skalnego stanowiły tylko 5,1 %. Przy czym określenie stanowiska naturalne jest umowne ponieważ dotyczy lasów użytkowanych gospodarczo od co najmniej 200 lat. Przedstawione powyżej wyniki inwentaryzacji potwierdzają po raz kolejny, że działalność gospodarcza człowieka w lasach wpływa pozytywnie na różnorodność gatunkową roślin, zwierząt i innych żywych organizmów.