Asset Publisher
Polish forests
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Poland is in the European lead, while concerning the area of all forests. They cover about 29,2 % of the country territory, and grow within the area of 9,1 million hectares. The overwhelming majority of the forests is state owned, of which almost 7,6 million hectares are managed by the State Forests National Forest Holding..
The number of Polish forest is still growing. The forestation rate of the country has increased from 21 % in 1945 to 29,2 % at the moment. Between 1995 and 2008, the forest area increased by 310 thousand ha. The basis for afforestation works is the "National Programme for Increasing the Forest Cover" (KPZL), assuming an increase of the forestation rate up to 30 % by 2020 and up to 33 % by 2050. Polish forests abound in flora, fauna and fungi. 65 % of the total number of animal species live there.
The forests grow in our country on poor soils, mainly because of the development of the agriculture in previous years. It influences the distribution of the types of the forest sites in Poland. Over 55 % of the forest areas is covered with coniferous forests. In other areas, there are forest sites, mainly the mixed ones. Their small part constitute alder and riparian forests – not more than 3 %.
In the years 1945 – 2011 the area of natural deciduous tree stands within the area of the State Forests National Forest Holding increased from 13 to 28,2 %.
Within the lowlands and uplands the most often occurring tee species is pine. It covers 64,3 % of the forest area of the State Forests National Forest Holding and 57,7 % of private and commune forests. In the mountains the predominant species is European spruce ( in the west) and European spruce with beech (in the east). Domination of pine is the result of carrying on sustainable forest management in the past. Once, the monocultures (crops or cultivations of one species) were the answer to the great demand of industry for wood. Such forests appeared to be quite fragile to climatic factors. They also were often the prey of pests' expansion.
In Polish forests, the share of other tree species, especially deciduous trees have been systematically increasing. The foresters have stepped aside from monocultures – that is why, they try to fit specific species of the forest stand to the natural stand, that would be proper for the given area. Thanks to that, in the years 1945 – 2011, the area of the deciduous tree stands within the lands of the State Forests National Forest Holding increased from 13 to 28,2 %. There occur more and more frequently the following tree species: oaks, ashes, maples, sycamore maples, elms, but also birches, beeches, alders, poplars, hornbeams, aspens, tilias and willows.
Our forests are the most often represented by the forest stands aged 40 to 80 years. The average age of the forest equals 60 years. More and more trees are of big size at the age over 80 years. Since the end of the Second World War, the forests' area has increased up to almost 1,85 million hectares.
Raport o stanie lasów w Polsce 2012
Asset Publisher
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Fiołek skalny polubił leśne drogi
Najmniejszy polski fiołek to fiołek skalny (Viola rupestris). Jego wysokość waha się od 2 do 10 cm. Najczęściej można go spotkać w miejscach dobrze nasłonecznionych na wzgórzach, zboczach, w borach iglastych, na piaskach i murawach.
Gatunek ten w dużym rozproszeniu występuje na terenie całej Polski. Według danych zawartych w „Atlasie rozmieszczenia roślin naczyniowych Polski" autorstwa Prof. Adama Zająca - wg stanu na 2001 rok - fiołek skalny został stwierdzony również na terenie Nadleśnictwa Strzałowo (RDLP Olsztyn). Dane te zostały potwierdzone w 2016 roku. Wówczas stwierdzono go w niewielkich ilościach (około 30 kępek) tylko na 4 stanowiskach. Według „Czerwonej listy roślin zagrożonych w Polsce" został zakwalifikowany do kategorii NT, czyli bliski zagrożeniu wymarciem. W tej samej kategorii sklasyfikowany został również przez IUCN (Międzynarodowa Unię Ochrony Przyrody).
W 2017 roku autor notatki postanowił bliżej przyjrzeć się temu najmniejszemu z polskich fiołków i wczesną wiosną zlustrował wspólnie z dwiema pracownicami działu technicznego siedliska potencjalnego występowania tego gatunku. W trakcie wykonywania inwentaryzacji okazało się, że fiołek skalny oprócz naturalnych stanowisk bardzo chętnie zasiedla również pobocza dróg leśnych, w tym wybudowane ostatnio nowe drogi.
W trakcie wymienionej wyżej inwentaryzacji fiołka skalnego odnotowano na 69 stanowiskach w łącznej liczbie 2 718 kęp. Największą liczbę - bo aż 84,2 % - fiołka skalnego zarejestrowano przy drogach, z tego zdecydowana większość (80,2%) na poboczach nowych dróg. Na liniach oddziałowych zainwentaryzowano 1% a w pozostałych antropogenicznych biotopach (rów przeciwpancerny, dół po sadzonkach i kopiec graniczny) stwierdzono 9,8 % kęp. Na stanowiskach naturalnych (skarpy nad jeziorami i luki w drzewostanie) oraz półnaturalnych (skraje lasu na styku z łąkami) wszystkie policzone kępki fiołka skalnego stanowiły tylko 5,1 %. Przy czym określenie stanowiska naturalne jest umowne ponieważ dotyczy lasów użytkowanych gospodarczo od co najmniej 200 lat. Przedstawione powyżej wyniki inwentaryzacji potwierdzają po raz kolejny, że działalność gospodarcza człowieka w lasach wpływa pozytywnie na różnorodność gatunkową roślin, zwierząt i innych żywych organizmów.
