Asset Publisher Asset Publisher

Ochrona lasu

Lasy nadleśnictwa Strzałowo chronione są przede wszystkim przed szkodami od zwierzyny oraz szkodliwą działalnością owadów, m.in. kornika drukarza.

Wpływ na ochronę lasu w nadleśnictwie Strzałowo mają przede wszystkim następujące czynniki:

    - typy siedliskowe lasu,
    - skład gatunkowy,
    - wiek drzewostanów,
    - powierzchnia drzewostanów na gruntach porolnych,
    - stan zwierzyny płowej.

Ochrona przed owadami

      W nadleśnictwie Strzałowo poważny problem stanowią szkodniki owadzie żerujące pod korą drzew, tzw. szkodniki wtórne, np. kornik drukarz.  W celu minimalizowania szkód powodowanych przez owady prowadzi się zabiegi profilaktyczne nie używając środków chemicznych.

Do podstawowych zabiegów w walce ze szkodnikami wtórnymi należy wyszukiwanie i wyznaczanie tzw. drzew trocinkowych (w zagłębieniach kory drzew w wyniku żeru owadów gromadzi się drobna trocinka). Drzewa te są następnie wycinane i usuwane z lasu. Ponadto w celu odłowu szkodliwych owadów stosuje się tzw. pułapki feromonowe.

Mechanicznym sposobem walki z owadami żerującymi pod korą jest korowanie drewna. Wśród szkodliwych owadów bardzo niebezpieczna dla lasu jest grupa owadów nazywana szkodnikami pierwotnymi. Szkodniki pierwotne pojawiają się masowo, co jakiś czas. Prognozowanie lat, w których nastąpią gradacje np. brudnicy mniszki, polega na obserwacji wielkości populacji tych owadów w poszczególnych latach i przewidywania skutków na lata następne.

Najlepsze jednak mechanizmy obronne przed szkodliwymi owadami wytwarza las, a ściślej jego bioróżnorodność i równowaga biologiczna.

   W na ubogich siedliskach zachodniej części nadleśnictwa Strzałowo stosuje się w ramach działań profilaktycznych przeciw szkodnikom owadzim tzw. metodę kompleksowo-ogniskową. Polega ona m. in. na zakładaniu w wybranych fragmentach drzewostanu tzw. remiz dla urozmaicenia siedlisk. Remizy to niewielkie ogrodzone powierzchnie, na których pod okapem drzewostanu, na podsypce żyznej gleby sadzi się bardzo gęsto krzewy oraz buduje mały wodopój. Prace te mają zachęcić ptaki, które są sprzymierzeńcami w walce ze szkodliwymi owadami, do osiedlania się w tych miejscach.

Pasożytnicze grzyby
       
   Czynnikiem wyrządzającym znaczne szkody w drzewostanach nadleśnictwa są pasożytnicze grzyby, głównie opieńka i huba korzeniowa. W celu ograniczenia szkód powodowanych przez opieńkę i hubę korzeniową stosuje się preparat o nazwie PG IBL.

      
Szkody od zwierzyny leśnej


   Kolejnym czynnikiem mającym wpływ na zdrowotność drzewostanów w nadleśnictwie Strzałowo są szkody od zwierzyny leśnej. Duża presja jeleniowatych narażon las na szkody. Typowe z nich to: zgryzanie i spałowanie. Działaniem, które wpływa na ograniczenie tychże szkód poprzez poprawę bazy żerowej zwierzyny, jest zakładanie poletek łowieckich. Są to powierzchnie, na których sadzi się rośliny pastewne lub drzewa i krzewy owocowe, chętnie zgryzane przez zwierzynę. Mechaniczną ochronę upraw przed szkodami ze strony jeleniowatych tworzą grodzenia wykonane z siatki.
Mimo prowadzenia wyżej wymienionych zabiegów w drzewostanach nadleśnictwa nadal występują szkody od zwierzyny. Jest to spowodowane wysokimi stanami jeleni w nadleśnictw.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Fiołek skalny polubił leśne drogi

Fiołek skalny polubił leśne drogi

Najmniejszy polski fiołek to fiołek skalny (Viola rupestris). Jego wysokość waha się od 2 do 10 cm. Najczęściej można go spotkać w miejscach dobrze nasłonecznionych na wzgórzach, zboczach, w borach iglastych, na piaskach i murawach.

Gatunek ten w dużym rozproszeniu występuje na terenie całej Polski. Według danych zawartych w „Atlasie rozmieszczenia roślin naczyniowych Polski" autorstwa Prof. Adama Zająca - wg stanu na 2001 rok - fiołek skalny został stwierdzony  również na terenie Nadleśnictwa Strzałowo (RDLP Olsztyn). Dane te zostały  potwierdzone w 2016 roku. Wówczas  stwierdzono go w  niewielkich ilościach (około 30 kępek) tylko na 4 stanowiskach.  Według „Czerwonej listy roślin zagrożonych w Polsce" został zakwalifikowany do kategorii NT, czyli bliski zagrożeniu wymarciem. W tej samej kategorii sklasyfikowany został również przez IUCN  (Międzynarodowa Unię Ochrony Przyrody).

W 2017 roku autor notatki postanowił bliżej przyjrzeć się temu najmniejszemu z polskich fiołków i wczesną wiosną zlustrował wspólnie z dwiema pracownicami działu technicznego siedliska potencjalnego występowania tego gatunku. W trakcie  wykonywania inwentaryzacji okazało się, że fiołek skalny oprócz naturalnych stanowisk bardzo chętnie zasiedla również  pobocza dróg leśnych, w tym wybudowane ostatnio nowe drogi.

W  trakcie wymienionej wyżej inwentaryzacji fiołka skalnego odnotowano na 69 stanowiskach  w łącznej liczbie 2 718 kęp. Największą liczbę - bo aż 84,2 % - fiołka skalnego zarejestrowano przy drogach, z tego zdecydowana większość (80,2%) na poboczach nowych dróg. Na liniach oddziałowych zainwentaryzowano 1% a w pozostałych antropogenicznych biotopach (rów przeciwpancerny, dół  po sadzonkach i kopiec graniczny) stwierdzono  9,8 % kęp.  Na stanowiskach naturalnych (skarpy nad jeziorami i luki w drzewostanie) oraz półnaturalnych (skraje lasu na styku z łąkami) wszystkie policzone kępki fiołka skalnego  stanowiły tylko 5,1 %.  Przy czym określenie stanowiska naturalne jest umowne ponieważ dotyczy lasów użytkowanych gospodarczo od co najmniej 200 lat. Przedstawione powyżej wyniki inwentaryzacji potwierdzają po raz  kolejny, że działalność gospodarcza człowieka w lasach wpływa pozytywnie  na różnorodność gatunkową roślin, zwierząt i innych żywych organizmów.